υφόπηγμα

το, Ν

βοτ. (μυκητ.) μίγμα πήγματος, που μπορεί να είναι προϊόν έκκρισης ή αυτόλυσης, και υφών και το οποίο αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα τών τάξεων ελοτιώδη και τρεμελλώδη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υφή / ύφος + πήγμα].